AXENCIA DE TRADUCIÓNS LUGO

1. Modelo de desenvolvemento económico de Asia Oriental (desde os sesenta ata a actualidade)

Unha das tendencias máis sorprendentes na economía internacional durante o último cuarto de século foi a aparición das economías asiáticas de rápido crecemento: Xapón, os catro dragones asiáticos (Hong Kong, Corea, Taiwan e Singapura) e os tres tigres (Malaisia, Tailandia e Indonesia).

As economías destes países difiren entre si tanto en dotación de recursos como en tamaño. Todos os “ dragones” carecen de recursos naturais mentres que os “tigres” son ricos en recursos naturais, xa que Tailandia conta cun importante sector agrícola, Malaisia tamén ten un sector agrícola importante e é produtor de petróleo e Indonesia é membro da OPEP (Organización de Países Exportadores de Petróleo). Así mesmo, estes países difiren no tamaño da poboación: Singapura e Hong Kong son os países con menor poboación, sendo consideradas cidades-estado, xa que teñen preto de 3 millóns e 6 millóns de persoas, respectivamente; Malaisia e Taiwan teñen ao redor de 20 millóns de persoas, Corea e Tailandia contan cunha poboación de 44 e 58 millóns de persoas, respectivamente, e Indonesia con máis de 187 millóns de persoas. Con todo, existe un certo patrón común que foi a base do desenvolvemento destes países e da súa alta competitividade internacional. A continuación estúdase, en primeiro lugar, o modelo de desenvolvemento que seguiron e efectúase unha comparación co modelo chinés, para analizar despois os resultados obtidos.

Nos vamos a centrar sobre todo en los cuatro dragones, ya que son los países más representativos y aquéllos en cuyo modelo China se ha inspirado más.

a.1. Análise do modelo de desenvolvemento de Asia Oriental (1960-1997) e comparación co modelo chinés de desenvolvemento (1979-1997)

Os principais comúns denominadores que determinaron a evolución das economías de Asia Oriental son os seguintes: o intervencionismo estatal, que adoptou un modelo consistente en explotar as vantaxes competitivas a través de orientación á exportación e a limitación da importación, as elevadas taxas de investimento e aforro internos, o fomento do investimento estranxeiro, a man de obra abundante, barata e cualificada, e a estabilidade macroeconómica. Trátase, pois, como vimos, de factores que tamén estiveron presentes en China durante o período 1979-1997 e que, con certas diferenzas e matices, explican o crecemento económico chinés nese período. Neste sentido, se se contemplan os esquemas I.1 e I.3, no que se expón o funcionamento da economía chinesa e explícase o seu elevado crecemento, pódese apreciar como tamén figuran estes factores como determinantes dos resultados económicos chineses. Iso explícase polo feito de que China, no canto de imitar aos seus camaradas comunistas, decidiu seguir unha estratexia de tipicamente asiática, baseándose na análise dos países asiáticos veciños, especialmente de Corea do Sur, Taiwan, Hong Kong e Singapura.